– I trzeba przyznać, że robiła to całkiem dobrze, ale też wiedziałem, że nadejdzie ten moment, że w końcu strzelimy gola i że wszystko zakończy się po naszej myśli - mówi Olaf Nowak.
– Widać było po pana grze, że zależy panu na tym, żeby jak najlepiej zaprezentować się przed stalowowolską widownią, przed którą debiutował pan w oficjalnym meczu. I pewnie też dlatego, żeby zapewnić sobie miejsce w wyjściowej jedenastce na sobotni mecz z Kaliszem
– Nie było mnie w składzie na Podbeskidzie, bo chorowałem dwa dni, ale wszystko jest w porządku, normalnie trenuję, a to czy trener zdecyduje, że będę grał od pierwszej minuty czy wejdę z ławki, to nie ma dla mnie znaczenia. Moje podejście będzie takie samo. Nic na siłę nie wolno udowadniać. Trzeba robić swoje. Nie ważne, ile zagram, zawsze dam z siebie wszystko na boisku.
– Do gry w „Stalówce” przymierzany był pan już w zimie, ale do transferu nie doszło. Dlaczego?
– Tak, trenowałem dwa tygodnie i wszystko wskazywało na to, że podpiszę umowę, ale tak się nie stało. Myślę, że były obawy o to, czy z moim zdrowiem jest już wszystko OK, bo byłem po długiej kontuzji.
– Co pan myśli o drużynie, którą aktualnie pan reprezentuje? Czy pana zdaniem, Stal może, a wręcz czy powinna myśleć o awansie? W klubie nikt tego głośno nie mówi, ale przyzna pan, że na zewnątrz nasza drużyna jest wymieniana w gronie faworytów.
– Powiem tak; porównując potencjał drużyn, w których grałem wcześniej z potencjałem jaki widzę w Stali, to uważam, że mamy drużynę, którą powinna walczyć o najwyższe cele.
– To znaczy o... awans.
– Mamy bardzo ciekawy zespół. I uważam, że nie tylko na papierze wygląda to dobrze. Przede wszystkim widoczne to jest na każdym treningu i będzie to się na pewno przekładać na kolejne mecze w lidze. Klub przyjął strategię, że nie mówi głośno o awansie - i bardzo dobrze - i my też tego nie będziemy robić.
– No to nie róbcie, ale… wygrywajcie mecz za meczem i będzie dobrze (śmiech).
– Dokładnie tak. Jeżeli nie zlekceważymy tej ligi, to osiągniemy duży cel.
– Po raz pierwszy w piłkarskiej karierze trafił pan do klubu z Podkarpacia. Jak się pan odnajduje w Stalowej Woli?
– Znakomicie. Są ze mną najważniejsze dla mnie osoby - mój synek, moja partnerka, więc mi nie pozostaje nic innego, jak tylko trenować i grać.