Pierwsza edycja konkursu miała miejsce w 1993 roku. Inicjatorką i pomysłodawczynią była Bogusława Herdzik, ówczesna dyrektor Spółdzielczego Domu Kultury w Stalowej Woli. – Inicjatywa i pomysł jaki przyświecał pani dyrektor Bogusławie Herdzik, był piękny i pozwolił, żeby nasze miasto rozrosło się jeśli chodzi o ilość balkonów i ogrodów. Ten konkurs jeszcze chwilę potrwa, bo widzimy, że zmieniają się pokolenia. Nie tylko starsi zajmują się ogrodami, ale mamy przykłady, że i młodzi ludzie tym się interesują. To miasto jest pięknie ukwiecone i myślę, że to jest między innymi zasługa konkursu. Kilkanaście lat temu zainteresował się nim nawet jeden z największych europejskich magazynów ogrodniczych „Mój piękny ogród” i w nim był obszerny artykuł na temat konkursu – mówił Józef Sroka, dyrektor SDK w Stalowej Woli. Przez wszystkie te lata, komisja konkursowa przemierzała wszystkie osiedla i dokumentowała najpiękniejsze ogrody i balkony. - W konkursie biorą udział mieszkańcy, którzy mają sprawdzone kwiaty. Myślę, że na przestrzeni tych lat wypracowali sobie system, co się przyjmie i co będzie pięknie wyglądało. Wiadomo, że jest coraz cieplej. Lata są coraz bardziej gorące, jest coraz trudniej utrzymać na balkonach te piękne kompozycje, ale myślę, że stalowowolanie z tym sobie świetnie radzą, tak że gratulacje dla nich. Jeżeli chodzi o balkony, to cały czas dominują pelargonie kaskadowe, chociaż pojawiają się też pelargonie angielskie. A ponadto są to: surfinie, petunie, wilce, generalnie zwisające rośliny. W ogródkach jest bardzo różnie, od kwiatów tradycyjnych jak aksamitka, poprzez hortensje, budleje, kleome. Dużo jest ogródków gdzie są krzewy - mówiła Urszula Wieczorek, członek jury. W tym roku w kategorii „balkony” Złota Pelargonia powędrowała do Ireny i Wiesława Skrzypków, srebra do Zofii Lorbieckiej, a brązowa do Anny Kuś. W kategorii „ogrody” główną nagrodę otrzymała Anna Oleksowicz, Srebrną Pelargonią mogą pochwalić się Halina i Jan Kokoszkowie a brązową Jan Wojtala. - Pielęgnuję ogródek za blokiem, mały, skromny. Był karmnik dla ptaków, trochę roślin i pnącza. To mnie bawiło, bo przy balkonie to ładnie wyglądało. Pracy i pieniędzy trzeba dużo. Ziemię trzeba przywieźć, kamyczki co dwa lata wymienić bo się brudzą, a jak się tylko da to wodę przywożę z rzeki – mówiła Anna Oleksowicz.