15 stycznia stalowowolscy harcerze krótkim apelem uczcili pamięć wybitnym twórcom harcerstwo polskiego – Andrzeja Małkowskiego i Olgi Drahonowskiej-Małkowskiej. Spotkali się przy rondzie nazwanym ich imieniem, które usytuowane jest obok siedziby Lasowiackiego Hufca.
15 stycznia minęła 103. rocznica śmierci Andrzeja Małkowskiego, legendarnego twórcy harcerstwa, które powstało z połączenia założeń skautingu i polskich idei niepodległościowych.
To on położył podwaliny skautingu w Polsce
Andrzej Małkowski jako członek stowarzyszenia o greckiej nazwie „Eleusis” przeciwstawiał się panującej wśród młodych ludzi modzie na picie, palenie, gry karciane. Dbał o czystość obyczajów, wyznawał otwarcie swój katolicyzm i wprowadzał go w czyn. Idee te, sięgające tradycjami do Mickiewicza i filaretów Małkowski przeniósł do skautingu. Tworzył jakby zakon rycerski i stawiał za wzory postacie takie jak: Zawisza, Żółkiewski, Traugutt.
W maju 1911 roku powstały pierwsze drużyny harcerskie. Andrzej Małkowski wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej. Inicjował powstanie wielu drużyn i środowisk harcerskich. W 1913 roku zorganizował wyjazd polskiej grupy na III Wszechbrytyjski Zlot Skautowy do Birmingham, gdzie otrzymał od Baden-Powell’a medal „Za Zasługi”. Tego samego roku wziął ślub z Olgą Drahonowską i przeniósł się do Zakopanego. Razem z żoną stworzyli tam silny ośrodek harcerski.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Po nieudanej próbie utworzenia Rzeczypospolitej Podhalańskiej musiał opuścić Zakopane i udać się do Anglii, a potem do Stanów Zjednoczonych. Tam założył drużyny skautowe wśród Polonii. W grudniu 1916 roku wstąpił do wojska w Kanadzie. W listopadzie 1918 roku został przeniesiony do armii generała Józefa Hallera. Wysłany w misji wojskowej do polskich oddziałów w Odessie do generała Lucjana Żeligowskiego ginie w nocy z 15 na 16 stycznia 1919 roku. Statek „Chaouia”, którym płynął, wpadł na minę i zatonął w pobliżu Cieśniny Messyńskiej. Ciała Andrzeja Małkowskiego nie odnaleziono.
Olga Drahonowska – Harcmistrzyni Rzeczypospolitej
Jego żona Olga Drahonowska była drużynową III Lwowskiej Drużyny Skautek im. Emilii Plater, jednej z trzech pierwszych drużyn powstałych w maju 1911 roku. Po wojennej tułaczce przez Kanadę, Francję, Szwajcarię i Anglię wraz z synem Lutykiem wraca do Polski w 1921 roku. W Polsce oddaje się działalności harcerskiej. W 1924 roku została komendantką Zlotu Harcerek w Świdrze pod Warszawą, a następnie polskiej delegacji na III Światową Konferencję Skautek w Anglii. W 1925 roku założyła Szkołę Pracy Instruktorskiej i Pracy Harcerskiej w Sromowcach Wyżnych. W 1927 roku jako jedna z niewielu otrzymała godność Harcmistrzyni Rzeczypospolitej. W 1932 roku prowadziła VII Światową Konferencję Skautek na Buczu w Górkach Wielkich i tam został jednomyślnie wybrana do Komitetu Światowego Skautek. Została także skautową delegatką w Komitecie Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą w Lidze Narodów.
Na początku II wojny światowej opuściła Polskę i udała się do Wielkiej Brytanii, gdzie założyła Dom Dziecka Polskiego. W 1942 roku powołana została do władz ZHP. Do Polski powróciła w 1961 roku i osiedliła się na stałe w Zakopanem. Zmarła 15 stycznia 1979 roku.
– Chcemy, aby kolejne pokolenia polskich harcerek i harcerzy kontynuowały dzieło założycieli harcerstwa w duchu służby Bogu, Polsce i bliźnim, a cała młodzież kierowała się patriotyzmem i służbą drugiemu człowiekowi. Zadanie to jest wciąż bardzo aktualne i wciąż bardzo trudne. Pomocą w wyzwalaniu pozytywnych emocji i energii dla podejmowania wyzwań są nasi wspaniali poprzednicy – bezinteresowni, pracowici, oddani potrzebującym i narodowi, nowocześni i wierni najwyższym wartościom. Mamy nadzieję, że przez wiele kolejnych lat, harcerstwo będzie ważnym punktem odniesienia dla młodych w podejmowaniu życiowych decyzji, wyzwaniem i polem służby dla naszego narodu i państwa. Nic więc dziwnego w tym, że nasza Chorągiew Podkarpacka ZHP objęła sobie Olgę i Andrzeja Małkowskich za patronów. W Stalowej Woli możemy czcić pamięć wyżej wymienionych nie tylko na co dzień przez wcielanie w życie ich idei, ale również okolicznościowo przy rondzie ich imienia usytuowanego obok siedziby Komendy Hufca – mówi Zbigniew Partyka, drużynowy 54 Stalowowolskiej Drużyny Harcerskiej ZHP im. Bronisława Kochana w Stalowej Woli.
